Dobra regulacija glikemije (glukoze u krvi) štiti bolesnika i od akutnih i od kroničnih komplikacija, pa tako i od onih koje se odnose na srce. Od akutnih komplikacija najpoznatije su hipoglikemija (niska vrijednost glukoze u krvi, što češće prati osobe koje su na inzulinu), koju prati ubrzan rad srca. Druga teška akutna komplikacija je dijabetička ketoacidoza (ekstremno visoka vrijednost glukoze u krvi s pojavom zakiseljenja organizma), što je opet češće u tipu 1 šećerne bolesti. Tu se preko poremećaja elektrolita u tijelu dovodi u pitanje električna aktivnost srca, koja je preduvjet njegove mehaničke aktivnosti (ispumpavanja krvi iz srca).
Od kroničnih komplikacija najvažnije su promjene na krvnim žilama (arterijama) i živcima. U arterijama se radi o aterosklerotskom procesu koji ih sužava, a taj se proces znatno ranije i intenzivnije javlja u osoba sa slabo reguliranom šećernom bolesti nego kod zdrave populacije. Šećerna bolest nije jedini rizični čimbenik za promjene na arterijama. U tipu 2 šećerne bolesti često je prisutna prekomjerna tjelesna težina ili debljina (posebno centripetalni tip kod kojeg se masne naslage talože na trupu, što je osobit rizik za srce). Na to se nadovezuje inzulinska rezistencija (smanjena osjetljivost stanica tijela na inzulin). U ranoj fazi tipa 2 šećerne bolesti javlja se hiperinzulinemija (povišena razina inzulina u tijelu) i povećana razina C peptida koji je ostatak preteče inzulina, a oba su rizični čimbenici za promjene na arterijama.
Povišen krvni tlak češći je u osoba sa šećernom bolesti, a povećane vrijednosti masnoća u krvi redovito prate lošu regulaciju glukoze u krvi. Ako se na to nadoveže sjedilački način života pun stresa, pušenje i nasljedni faktori, komplikacije na krvnim žilama su neizbježne, a preko njih je ugroženo i srce.
